Makyaj bozuldu
Duruldu yüzüm
Kendileştim
Kimseler ayırdında olamadı kendileştiğimin
Güç bela ulaştım
Son otobüse binmek için
İçimdeki otogara.
Sıralı kentlerin kıyı bucağında dolaştım
Yüzümü maskelediğim boyaları kazıdım paletten
Fırçayı fırlatıp attım kanala.
Döküldüm nasıl dökülürse cevizler dalından
Bütün gün acı tütün dumanı kapladı
İçinde olduğum loşluğu
Bir siren sesi ünledi
Gördüm
Bozuldu makyaj
Duruldu yüzüm
Ötekileştik
Kimseler ayırdında ol(a) madı ötekileştiğimizin
Öyle ki hiç yaşanmamış gibi
Dünden konuşuldu sürekli
Sürç-ü lisan ettikse
Affola…
dokuzocakikibinonbeş
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 10.1.2015 01:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beş şiirinizi okudum yorumsuz, çünkü yorumlar aciz kalır biliyorum...
Yüreğinize sağlık, çokça kutluyorum.
Saygımla
Bİz maske amaçlı yapmadık hiç makyajımızı. Yüzümüzün hatları hep okundu makyajımızdan.Hep kendimizdik, kendimiz olduk, kendimiz kaldık. Maske takanlara. takke düşünce keli görünenlereydi bu taşlar besbelli.
BAZEN NE ÇOK İSTİYOR İNSAN, İÇİNDEKİ OTOGARA ULAŞIP UZAKLAŞMAK BU İĞRENÇ DÜZENDEN... KUTLUYORUM ÖĞRETMENİM. NİCELERİNE...
Kutluyorum sayın Necdet Arslan...
İyi mi şimdi kendine dönüş? O yalnızlığına sarılıp geriye doğru yola çıkmak, düşmek izlerinin peşine iyi mi?
Don tutmuş bir mendille silinir sonuçta, dünün en sıcak dokunuşları... Mat bir yüz kalır, ne güldüğü bellidir, ne ağladığı... İnsandır sonuçta, sevmek yalvarmak değildir, anlar elbette...
Çarpıcı bir şiirdi.. Kutlarım Dostum...
TÜM YORUMLAR (6)