Yankı Şiiri - Seyfullah Bolat

Mahzun yalnızlığımı sana haykırdım dünya;
İnadına kubbende ebedî yankılansın!
Gönlümün gurbetini sessiz hıçkırdım dünya;
Bitmeyen hasretimle senin vicdanın yansın!

Sessizliğin sesini öyle çığlık çığlığa
Yüreğinin en hassas dağlarına bıraktım.
İçindeki hicranla meşgul kalabalığa
Gönlümdeki gurbetin ötelerinden baktım.

Hasret çeken garibin benim mahzun duygusu;
Hep sılaya, hep yâre doğrudur yolculuğum.
Hicranlı gecelerin bazen gelmez uykusu,
Bazen bir gönülde âh, bazen gözde oluğum!

Öyle bir mahzunum ki kalb olurum hüzüne!
Yalnızlığı yaşarken yalnızlığa dönerim.
Bir kederli hâl olup bir garibin yüzüne,
Bir gönülde kor olup yanar yanar sönerim!

Hicran çeken âşıkın kalp sazının teliyim;
Garip garip inleyen ben o en mahzun sesim!
Bazen yolda Kerem'im, bazen çölde Deli'yim;
Tek Seyfullah değilim, gönlü yanan herkesim!