Yanıyorum Abi Şiiri - Hakan Havuz

Neler yanıyor içimde ah bi bilsen
Benimle birlikte büyüyor O hatıraların
Sessizlik çöktü gidişinle
Kollarım kavuşmadı
O gün rüzgar esmedi
Tabutunu saramadım abim
Yüzüne son bir kez dokunamadım
Ellerim büküldü sırtımda tonlarca yük
Taşkın gözlerimin adı kalmış öksüzlük
Abim sensizlikle yanıyorum
Duyamıyorum artık o kuşların sesini
Neler yanıyor içimde ah bi bilsen
Yine sen sandım sana en çok benzeyen kendimi
Ne sabahı beklerim aydın olsun diye
Nede geceye sırdaş olurum
Ne yarınlar gelip geçse de
Unutamam gidişini beni terk edişini
Nelerle yanıyorum ah bi bilsen
Gülüşünün ardındaki senle Öksüz anıların suçlusu kimdi
Kimdi ki o atamadığın
Varlığı batsın deyip konuşamadığın
Yanıyorum işte kimseler bilmiyor .
Ah bir bilsen neler yanıyor içimde
O gün baş ucunda bekledim
Kalkarsın diye bir ümit gözledim
Sabah oldu akşam oldu
Hava kızdı yağmur oldu
Sen kalkmadın abim
Bir ümit bekledim bin ümit besledim
Gözlerimi ayırmadım gözlerinden
Al boyalı abim /kan boyalı abim
Ah bi bilsen abim neler yanıyor içimde
Ben nelerle yanıyorum
Kanlı gömleğini verdiler elime
Dedin ya ölme düşersin zalim diline
Bir ağlar bin güler haline
İşte sözün aklımda yanıyorum
Ben senin gidişine yanıyorum
Sessiz ve sensiz kalışıma yanıyorum
Ben senin yokluğuna yanıyorum
En çokta beni çaresiz group
Çaresiz kalışına yanıyorum Abim
Ellerim üşürken ısınırdı avuçlarında
Hani misket oynardık ya köye başlarında
Yetimhane aklımda yanıyorum
Ah bi bilsen ben nelerle yanıyorum