Yanıyor Şimdi Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Hani ilk doğduğumuz gibi dünyaya
İlk gözümüzü açtığımız evimize
Hep yanımızda annemiz, babamız
İlk göz ağrımız mahallemize
Mahllemizden eser kalmadı şimdi
Belki evimiz de yok artık
Nasıl da büründüm yalnızlık matemine
Eriyorum, eriyorum, bitiyorum
Yazmak, çizmek sade meşgale
Yüreğimin içinde, kafamın bir yerinde
Hepsinden geçtim, seni düşünüyorum
Sahi sen kimsin? beni perişan eden
Yaradanın bir lütfu, bana sevmeyi öğreten
Gülüşün dünya, gözlerin gurbet, hasret
Merhametin anne, baba yüreğin vuslat
Bakışların bizim mahalle, bizim ev, yanıyor şimdi