Yanıyor içim Şiiri - Haluk Tatver

Hiç sensiz olmadım olamazdım sen benimdim
Ölüm bile ayıramaz seni benden derdim
Nasıl oldu neden oldu ayrıldık bilemedim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim.

Dalgalı denizde küçücük bir kayık gibiydim
Limana değil açıklara gittim ki canımı vereyim
Akdenizin sularını sanki kana kana içtim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim.

İyi günümde kötü günümde hep seni arardım
İstemedin bir şey benden sanki sana haramdım
Seni çok sevdim hala aşığım sevgilim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim

Gittin işte, hani hiç terk etmeyecektin beni
Belki kolay unuturuz görmeyelim dedin birbirimizi
Unutmam ne mümkün bilemezsin seni nasıl özledim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim

Bakmadın arkana görmedin ağladığımı
Böyle gitmek olmaz keşke alsaydın canımı
Sana canım feda seni üzmek istemedim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim

huzur aradığımda sana koşar sarılırdım
derdimi döker sakinleşir rahatlardım
şimdi unutmak için yazıp çizeyim istedim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim

Aklıma kazımışım resmini hayalini
Nereye baksam sen varsın gittin gideli
Sesim çıkmıyor ama seninle konuşur gibiyim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim

Eşim dostum hastamısın diye soruyor
Bilmiyorlar ki yaram için için kanıyor
Keşke gözümü kapayınca ölebilseydim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim

Kabahat altın post olsa kimseye giydiremezsin
Ben giyerdim aklıma gelseydi senin bu gidişin
Haklı veya haksız olmak ne demektir bilemedim
Yanıyor içim sorma ne yaptımsa söndüremedim

İçimden geçenler işte böyle aşkım
İnan hep seni düşünüyor olacağım
Bu ayrılık içimi ne kadar yakarsa yaksın
Söndüren kim bırakacağım hep öyle yansın