Yanıyor Aşk Alev Alev Şiiri - Furkan Gülden

Yanıyor aşk alev alev. Tütüyor dumanı kara kara... Ayrılık rüzgârı vurmuş aşka. Ayrılık, aşkın bir parçasıysa, aşk paramparça...

Zaman geçiyor öyle böyle. Artık alıştım. Habersizim zaten artık senden. Tek ümit yine geri dönmen. İhtimali bile yok, ama hayali var. Ama bu hayaller can yakıyor artık. Gerçekleşmedikçe umutlar tükeniyor. Geride kalan sadece gençliğim oluyor...

Avunduğum yalanlarım hep çıkıyorlar karşıma. Gerçekler tokat gibi çarpıyor yüzüme. Aydınlık gözüken bu hayatın diğer tarafı çok karanlık oysa... Senden başka, herşey fazla. Bir tarafım eksik, bir tarafım yarım. Umutlarım darmadağın...

Oysa hayat kolaydır. Aşk kavramı kafada basittir. Yaşanmadan bilinmez her gerçeği. Her gerçeği de yalan dolu olur gerçi. Kabullenemezsin... Ben de hiçbir yalanını kabullenemedim. Gidişin bir yalan! Beni sevmediğin yalan! Beni unuttuğun yalan! Sana söylüyorum aşk, inanmam!

Yaşattığın herşey yanımda, bir sen çok uzaksın bana... Hayalin peşimde gölge gibi. Rüyalarımda adın gizli. Düşündükçe çıldırıyorum. Dayanılmaz bir hâl alıyor gecelerim. El olma düşüncen bile beni kahrederken, gerçeğini kabullenmek öldürüyor. Bir daha söylüyorum yar, sensizlik zor geliyor...

Aşk; derine indikçe, boğulduğun bir deniz değil. Aşk; derine indikçe, seni daha da derine çeken bir denizdir...

FURKAN GÜLDEN