Yanıtsız Mektuplar Da Hicran

I

boğaz puslu bir sabah
karşı koyu bir kütle
belli belirsiz tekneler
geçip geçip gitmede
bir hayal kıyı, şimdi
zihnimde
dünyanın orta yerinde bir kayık
küçük balıkçı bir kayık
yavaşça kıyıya doğru geliyor
içinde yalnız bir adam
balık peşinde
pus giderek kalkıyor
karşı kıyılar sonunda kendisi
her zamanki karşı işte
bir yolcu vapuru
süzülüp giderken
güneş güzel sabah
karşı kıyılar açık, artık
zihnimde hayal kıyı
galiba seviyorum ikisini de
yanıtsız mektuplar da hicran…

II

güneşin kırmızılığı
gecenin soğuk sularında
yitip gitmiş
gökyüzünde ay hilal
geçmişten bir anı
başımı omzuna dayadığımda
seni aya anlattım
seni ve aşkı
ayın tüm hallerine
hilal, dolunay, yarım
dinlediler
gençliğimden beri
istanbulda
ışıkların düştüğü sularda
bak ay da güneş gibi
bulutsuz gecede
yitip gitti, yıldızlar kaldı
durgun ve hüzünlü
sözcükler gibi
yanıtsız mektuplar da hicran…

III

hüzün ile coşku içiçe
dolunayın
boğaza düştüğü gecede
sen de anlat
aslında ayın her hali
yüreğindeyse dolunaydır
yine de
yanıtsız mektuplar da hicran…

IV

aşk bir dokunma dolunaya
tanımsa da kaçınılmaz
yanıtsız mektuplar da hicran…

(Yanıtsız Mektuplar da Hicran, İş Kültür yay. 2003)