Yanıt Şiiri - Melike Avcı Turan 2

Serzeniş dolu bir çığlık edasıyla yaşadım
Kim beni nerden bilecek?
Sanma ki kargaşalardanım.
Dilime değseydi İbrahim' inki gibi bir dua
Belki bu yangından sağ çıkardım.
Evliyalar uzak bana
Bense olmayanım hiçbir yerde
Bir mahzenin kaybolmuş kapısının ardında
Tahta gıcırtılarda kaldı umutlarım
Sorma.
Hiçbir rıhtımdan uğurlanmayanım...
Bir kanguru edasıyla taşıdım tüketilmişlikleri
Omzumun yıkıntısı bundandır
Bundandır zamana çilekeş oluşum
Bu çağdan geçmeye ramak kala tükettim dilimdekileri
Pragmatizme aykırı bir çabalayıştı belki.
Bulsaydım Yusuf' u alim eden iksiri
Çıkardım şerefimle bu çukurdan.
Azaltıla azaltıla söylendi ismim dudaklarda
Kim beni nerden bilecek
Hiçbir tarih kitabında geçmeyecek adım.
Şuursuzca harcanan bozukluklardanım.
Boğazımda bir tat gözlerimden inen acı
Bir haykırış İsrafil' in borusundayım
İsrafil beni bilmez
Ben hiçbir evliyaya ulaşamayanım
Bir zırhlı at gibi savaşıyorum içimdeki yangında
Bir zırhlı at gibi taşıyorum kendimi sırtımda
Ben kendimi kaybettim
Kim beni nerden bulacak?