Yanındayken Şiiri - Osman Söylemez

Yanındayken mevsim nedir bilmem
Hangi toprağı sürsem bahar fışkırır
Hangi çiceği koparsam yenisi açılır
Hangi sabaha uyansam seni çağırır
Yandayken evren seninle yankılanır
Hangi yana dönsen seninle canlanır

Söyle güzel nerden geldin bu kuru tahtıma
Yorgun kanatların hangi diyarı meyleder
Hangi alaca ırmaklardan akıp geldin bahtıma
Garip enkaz soframdan canın ne diler
Söyle bana nerden bulaştın siyahıma
Işıltılı ruhun karanlığımdan ne ister

Şehvet zincincirleri yeniden kırılmamalı
Yeniden titreyemem hasret dallarında
Hangi ütopyadan kopup geldin dünyama
Sol elimde kurumamış bir avuç hicranım
Sağ elimde parçalanmış bir kalbin ahı
Kusura bakma güzelim kapım bir tek ona aralı

Hangi garip görür şu köhne ıssızlığımı
Şimdi seni sevmek bir serçenin gözyaşı
Hani zümrüdüanka nerde o kaf dağı
Yoksul masallar anlatamaz o narin bakışı
Cehennem bile görmedi böyle bir yangını
Nerdesin sevdiğim bu gönül sana yanalı

Rüyalar hiç utanmamıştı böylesine
Umarsız kalmazdı hiç korkular
Hangi pusatla vurdun gönül kalesine
Şaşırdı kaldı bütün arzular
Ezasız girdin bir ömür bahçesine
Ne vedalar kaldı ne de uykular