Ciğerine balta vuran elleri
Kalbine saplanan gökdelenleri
Bakıp da görmeyen kötü gözleri
Sen yolmazsan ben yolayım İstanbul.
Estetikten yoksun ruhsuz yapılar
Kalbine taş düşer çürük çatılar
Yaşattılar sana sonsuz acılar
Tüm acını ben çekeyim İstanbul.
Bir çağı kapatıp bir çağı açtın
Ecdadın ruhuna sen kucak açtın
Üzülme akmasın gül kokan yaşın
Sen ağlama ben ağlayım İstanbul.
Çok şükür yine de birkaç eser var
Korkum ki onlara değecek nazar
Seni üzenlere topluca mezar!
Sen kazmazsan ben kazayım İstanbul.
Seven can üzülür bu garip hale
Çektirdiler sana yıllarca çile
Acıyan hiç kimsen kalmasa bile
Tek başıma yanındayım İstanbul.
(19.10.2009.İst.)
Celal SevencanKayıt Tarihi : 12.11.2009 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok sevdiğim canım İstanbul'un adeta katledilmişliğine karşı bir duruş, bir serzeniş sergilemeye gayret etdim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!