Yanınca... Şiiri - Muzaffer Karabulut

Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Hücrelerine kadar yanarsın
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Dünyan zindan olur
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Melekelerini yitirirsin
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Kıvrandıkça kıvranırsın
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
An'ların zaman olur
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Hayatın kabus olur
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Ne yemeden
Ne içmeden
Nede hayattan zevk alırsın
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Sadece yandığına
Sadece seni yakana odaklanırsın
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Dipsiz kuyuda hissedersin kendini
O dipsiz kuyu ki
Boğarda boğar
O dipsiz kuyu ki
Sis bulutuna dönüşür zamanla
O sis bulutu ki
Kaybolursun içinde
O dipsiz kuyu ki
Bir türlü çıkamazsın icinden
Peki
İçin için
Niye Yanar insan
Çaresizse
İçin için yanar insan
Çaresizse
İçin için
Yanar insan
Çaresizse
İçin için
Yanar insan
Ne malın
Ne mülkün
Ne Gençliğin
Ne güzelliğin
Nede makamın önemi vardır
İçin için yanınca
İçin için yanınca
Yanar durursun talihin sana oynadığıyla
İçin için yanınca
Kaderini kedere çevirirsin kendi elinle
İçin için yanınca
Yanarda yanarsın
İçin için yanınca
Bitmez gözyaşın
İçin için yanınca
Ne uyuyabilirsin
İçin için yanınca
Ne hayata tutunabilirsin
İçin için yanınca
Nede nefes alabilirsin
İçin için yanınca
Yangın yeri olur her yerin
İçin için yanınca
Yanardağ olursun
Lav'lar çıkar her yerinden
Sen hiç
İçin için yandınmı
İçin için yanınca
Ta hücrelerine kadar yanarsın.