Yanına Kalsın Şiiri - İsmet Bozkurt

Yanına Kalsın

Kutsal emanettin gönlüme düştün
Sunduğun boran kar yanına kalsın
Esen bir fırtına sıcak güneştin
Duyduğum inkisâr yanına kalsın.

Bazen ümit oldun bazen bîhaste
Kanatsız kuş gibi koydun kafeste
Yüzüm gülse bile yüreğim hasta
Ettiğim ahu zâr yanına kalsın.

Kimi gün hayatsın kimi gün ecel
Olursun bent yıkan bulanık bir sel
Üşütür ruhumu acı esen yel
Etmedin bahtiyar yanına kalsın.

Sensin çevremdeki aydınlık hale
Med cezir düşüncen koydu ne hale
İçime düşürdün bir damla jale
Yurdun olsun diyar yanına kalsın.

Çaldın bu sevgiye ayrılık fonu
Adının başıydı harflerin sonu
Dileğin ne ise sen de bul onu
Gizlediğin şiar yanına kalsın.

Dalıver rengarenk hayâle düşe
Bırak bu korkuyu severek yaşa
Gül açan yüreği döndürme taşa
Ağyar değil o yâr yanına kalsın.

İsmet Bozkurt

İnkisâr : kırılma
Bîhaste : şaşırtan
Hale : ayın ve güneşin çevresindeki parlak daire
Jale : çiğ, kırağı
Şiar : belirti, iz
Ağyar : başkaları, yabancı