Yanılsama Şiiri - Zeki Tüyen

öyle bir duruş
öyle bir dokunuş ki gözlerin
kaf dağı'nın ardındaki öfkeyi deler
ve üryan bakışların görkeminde
kimbilir neleri simgeler
bir fotoğraf adını bilmediğim renklerden kalan
ve yaşamın belleğinde katıksız imgeler
tut ki bir yaz ikindisinde
bir doğumu müjdeler

anladım gizlisi yok gerçeğin
her şey alabildiğine yalın
her şey ayan beyan ortada
ve gökyüzünde hüznü çağrıştıran yıldızlar
hükmü geçmiş bir tutsaklığın
ayrışırken kıyısında sular
alaca karanlığın gizeminde
zamanı saklar yakamozlar
şimdi sen bir tılsım gibisin
şimdi sen bir mücevher misali
ışıldayan yüreğimde

seni ararken yarınlarda
nice menzili yüreğime gömdüm
nice suretini gördüm her varlığın
asıl diye kuytularda
ve çoğu kez bir yanıtı olduğunu düşündüm
anlamsız soruların da
oysa sevdalar
eğreti takılan bir çiçek gibi yakalarda
söküp atılmaya hazır
ve hiçlik bir soru işareti

istanbul; 2.09.2004