Anlatsam anlayacak gibiydin oysa. Ben yanılmışım. Her zamanki ben işte. Bir kez daha aldanmışım.
Yüz üstü bırakıp da gidişin. Doğru ya, her gittiğinde hiç gitmemişsin gibi dönmeye ve bitmemiş gibi sevilmeye doymamıştın.
Söyle hangi hükmün kaçıncı idamı bu .
Halbuki sana verdiğim değer müebbetlikti.
Sen nefsi müdafaa ile defettin beni.
Lakin, ben ellerim kelepçeli, hala sana mahkûm bir herifim. Bileklerimi keser öyle vazgeçerim kendimden.
Ve ben olan senden…. Ne de olsa ustası oldum beklemenin, tükenmek pahasına.
Kayıt Tarihi : 27.6.2024 22:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!