Yanılmışım Şiiri - Erkan Gümüşsoy

Kaybettim gençliğim seni,sokak aralarında.
Küfrü,sanat belledim,
İçkiyi olgunluk.
O,elimi tutan iskambil kağıtlarını,
Adamlık belledim,
Özünden uzaklaşıp sağa sola sataşmayı
Kavgaların içinde kaygı duymadan kapışmayı.
Dönerlerle saldırıp,kafa göz patlatmayı.
Sonra,koğuş babaları gibi.
Ağzında sigara,
Bir eli cepte
Diğerinde tesbih
Sağ omuz hafif düşük,
Ceket omuzda,
Ağır adımlarla yürümeyi.
Hep ağabeylik belledim.
Yanılmışım.

Öfkeye bir anda kapılıp,aklımı körerttim
Tahrikler sonumuzu,hazırladı
Sabrın ömrünü kısıp,cehaletin canına can kattım
Bigeyi,karalayıp nutuk atmayı.
Üstünlük,vasıf,erdem belledim.
Yanılmışım.

Yeniden doğsam ne çıkar ki,
Zaman geriye doğru aksa,
Yürüsem,çirkefe bulaşmadan
Küfür yerine şiir okusam.
Alimi dost tutup kendime
Kargaşayı,tatlılıkla yatıştırıp,
Gülüşümle güneş olsam ne çıkar ki;

İnsan,ışığın kıymetini karanlıkta anlıyor.
Yaşarken herşey güzel,herşey yolunda gibi.
Sonra;
Eyvah,deyip vurmak başını kaldırımlara
Boydan boya uzanırcasına bedenin
Soğukluğunu,hissetmeden yığıldığın taşlara,
Ne kadar iç döksen de boş,
Gençliğim,seni baki belledim.
Yanılmışım.

2 nisan 2006
Manavgat