Yanıldın Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Çiçeklerin gözü vardı gözünde
Hazan düştü dallarına kırıldın
Bu güzellik bende varken yıllarca
Unutulmam sanıyordun yanıldın

Kervan yürür izi kalmaz çöllerde
Dalgaların sözü geçmez göllerde
Leyla gibi asırlarca dillerde
Dolaşırım sanıyordun yanıldın

Hiç kimseyi beğenmedin ömründe
Sevda gülü barınmadı gönlünde
Kör aşıklar eğildiler önünde
Sevdalanmam sanıyordun yanıldın

Bahar sende miadını doldurdu
Kara kışlar gül tenini soldurdu
Göz yaşların damla değil yağmurdu
Ağlayamam sanıyordun yanıldın

Yanıldın iki gözüm
Yanıldın yosun gözlüm
Hazan düştü dalına
Kırıldın beyaz gülüm