Yanık Şarkı Şiiri - Kasım Kobakçı

Beni çevreleyen ışık sessizce durur,
Kaç gün geçecek diye, bülbüle hep sorulur,
Kalbinin uzanıp yaktığı altın güneşi,
Lütfen, aydınlatsın diye ufkuma koy.

Uyandırma Mecnun'u bu ızdırap diyarına,
Uyanırken çöldeki kumlar sesine,
Kendi sesinden mi yoksa flütten mi gelir o davet,
Bir gül eklesin Leyla, güzel kompozisyonuna.

Bakmaz bana, her gün beni alıp gül bahçesinde yıkar,
Yokluk bizi arayışa sokar, gün bizi her dilde yıkar,
Sor Leyla'ları kaybettiğimiz günleri,
Çektiğimiz her iç çekiş bizi kaç çölde yıkar?

Bir kalbin etrafını sarsa kaç dağa çıkar,
Durmaz verilen bahçede, çılgınca koşar,
Sızlayan bir renge dönüşmüş ise gül,
Bülbül o yanık şarkıyı söylerse yaşar.