Yanık kokusundan sayfalar Şiiri - Kenan ...

Umut mu?
Neyin umudu?
Gün kaç kere doğar gözlerine
Kaç gün gülümser papatya, yüzüne
Kaç öksüz, yetim başı
Hissetmeye çalışır yitirdiği elleri
Ve yorgunluğunu
Neye mal edebilirsin ki
Kendinden ve kimsesizliğinden başka
Uykularına bırakmadığın dakikalara mı
Yoksa saatlere mi
Hiç kızarmadan yüzün

Düş köprülerine sükutlu sadelikleri işle
Dilde lahutiliğe kalışların
Zannettiklerin sansan da değil
Her avucuna aldığın sarılmalar kar tanesi gibi
Aşınmalara bıraktığın eksikliklerin kadar var
Ve caydığın tüm unutuşlar
Sızmalı bırakıp tenini göklere
Ellerinden

Bu yaşıma geldim yok tamamlığı
Ömrümün sayfalarının
Tozlu dumanların devrilişlerine kaldığımdandır belki
Yanık kokusundan sayfaların sokulu yüreğime
Ve manasız bir azar azar yırtılışı yaprakların
Savunamadığım düşünceler
Çalılardan tutuşturulmuş hecelere
Yetmiyor is kokulu kelimelerim
Dışarısı soğuk
Ve gece ayazdan kayıp gidiyor tüm acımasızlığıyla
Çalıp tüm zamanımı
Oysa
Biliyorum
Çalanın suçu yok
Ve çaldıran da
Kimse değil
Benim
Sadece ben