Yanık hava Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

yanık hava

iki ağzı bilenmiş bıçaktı
yaralarımı yaladığım dilim
alttan alta kanayan
ağrısı yüreğime oturan sızılı yaralarımı
köyüm kağında çocukluğumda kalmadı
beni avutup yatıştıracak.
yalnızlığım utanç içinde,
acıyla gülüyorum acıya.
yaşamış ağır yüreğim,
ne bekliyordun ki bir çocukdan
kapandığın sabrında bu kadar dayandı.
meğer selameti ayrılıktı
türküsünü bitirdi sevda
sabrın eli hep cebimdeydi
yada yüreğimden yediğimdi
sabrımı yalnızlığım gibi taşıdım yüreğimde
göze almak.. yasnura..