Yanıbaşımda Şiiri - Nejla Özkan

Sen ol yanı başımda
Son nefesimi verirken

İlk ve sonkes
Tut ellerimi sıkıca

Titredi izlerinle yüregim
Sensiz senle yaşadığım

Hayatımı

Gelde hisset sevgimi
Nasıl yaşadım odamda

Saclarımda gezdir ellerini
Geçmişe git bir an

Hatırla söylediklerini
Kelebegin kanadında

Hatırla kestirme dedigini
Unutma o günleri

Bak saclarıma

Usulca sev okşa yavaşca
İlk ve sonkez sev sev aklarımıda

Yanağıma bir buse ver içten
Alnıma koy elini hissedeyim

Sıcaklıgını

Sen ol yanı başımda
Son nefesimi verirken

Kızma kızma ne olur
Ölüm meleğine gülümse

Hayata

Kader de yalnızca ebrüli
Birbirine yazılmayan sevdaydı

Son nefesimi verirken
Sen sen ol yanımda

Yaşar/ken hiç olmadıgını unut
Unut hiç hatırlama elimi tutmadığını

sevgilim

Bitmeyen çilem oldugunu
Yaprakların dalında hatırla

Otur ayak ucuma kal burda
Gözlerine bakayım doya doya

ilk defa

Odamda silinmeyen sülietini gör
Hiç sislenip yok olmadıki güneşim gibi

Ne çok sevildigini göreceksin
Girdiginde odama büyük küçülmeyen

Sevdam burda

Ölüm meleği veriyor artık
Buseyi yüregime yaşamadın deyip

Ağlayarak

Öp alnından son kez
Tut ellerimi sıkıca sıkıca

Dur dur kalkma ne olur
Kal kal yanıbaşımda ayak ucumda

Ruhum huzur bulsun aglamasın
Sensiz çok uzak diyarlarda

Öp öp beni alnımdan tut tut ellerimi
Sıkıca sıkıca