Yangının Adı Leyla'ydı Şiiri - Murat Baş ...

Çaresiz kalmıştı Leyla’da...

Kavuşmak imkansızdı...

İhtiyar, tatlı-sert yol gösterdi.

-Gir şu odaya... Çağır Leyla’yı...

Aklı almadı önce...

Pek de inanmamıştı...

Ama yapacak da başka bir şey yoktu...

Çaresiz adam, çaresiz girdi odaya...

Sayıkladı günler boyu, geceler boyu...

Çıkmadan o odadan, çağırdı Leyla’yı...

Kırk asırdır yandığı aşkı, daha kırk vakit dolmadan...

İşte geliyordu...

İşte görüyordu; Leyla kendisini çağıranı ararcasına geliyordu...

Korktu genç adam...

Anladı genç adam...

Unuttu genç adam...

Gidip sarıldı ihtiyarın eline...

“İstersem olduğuna göre...

Çağırırsam geldiğine göre...

Bana aşkı öğret...”

Dedi ki ihtiyar:

-Bu kainat...
Aşkına yaratıldı sevgilinin...

Sen aşkı ne sandın?

Aşk...

Öyle bir istemek ki...

Kavuşmak mecbur kalsın...