Yangın Yerinde Kalır Şiiri - Adnan Durmaz

Ve Sedyede Taşınan Bir Madenci; "Abi Baretim Kaybolmasın Maaşımdan Keserler”

-Gayri yarim ardımdan kömür gözlüm diyemez-

bir kucak güneş götürdüm bakışlarımda
karanlık derinlerine yerin
bundandır gözlerimin kan çanağı olması
cümle yıldızlarını sütmavi gecelerin
ve kor taşıdım kara avuçlarımda
kulaklarımdan akan magma
samanyolu kustum nefessiz kalırken
kan sustum

olmayacak düşler götürdüm
yamalı kalbimin zulasında
isterdim onlar kalsın çocuklarıma
çuvaldız iğnesiyle sırınmış umutlarım
ateşe verildi yerin yedi kat altında
oysa ben katışıksız namustum

ellerim köseği kesti nasıl tutsun yavuklum
yarımlanan ömrünü varır başkası alır
babam iflah olur mu - güler mi anam gayri
cehennemin dibinde gözlerim kömür benim
hangi ocakta yanar-kim düşünür kim bulur
sıra şehidi derler- böyle ölüm kaderi
bana kim ağlayacak- acı yerinde kalır
ekmek kapım vardı da-cezamı ben mi kestim

bizim için hangi hak doğuştan kalem kırdı
doğuştan hangi kanun idam cezası kesti
yeni bir dünya için çocuklar gülsün diye
bir gün zulum sarayı kanımla dikilmesin
beni karanlıklara ölüme süren kimse
kavgaysa ben de varım küllerim ayaklansın
özgürlük bahar gibi ölüm insanca olsun
ne ezen ne ezilen- adam gibi bir düzen
yakın da kömürümü özgürlüğün elinde
zafer meşaleleri yalazımdan tutuşsun
ve yürüyen işçiler külümle aydınlansın
Adnan Durmaz
18.05.2014