Sancılar çekiyor,yangın yeri yüreğin.
Bin parçaya bölünüp, küçülürken bedenin.
Büyüyor evren ruhunun aynasında,
Derin boşluklara uzanıyor ellerin.
Acıyı tadıyorsun hasretin eşliğinde,
Keskin bir kılıçken, gerçekler üzerinde.
Ansızın yakalıyor dönüşsüz yolculuklar,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
