Yangın Var Şiiri - Abdurrahim Karakoç

Alev sardı âlemi, uyanmayın daha siz
Altta döşek yanıyor, üstte yorgan yanıyor.
Beşikler besmelesiz, mezarlar fâtihasız..
Doğan insan yanıyor, ölen insan yanıyor.

Mideden aşağının tahtı kurulmuş serde
Ramazanı katlettik kul yapısı şekerde
Hazreti İbrahim’in mübarek aşkı nerde? ..
Ruhta bayram yanıyor, ette kurban yanıyor.

Bağlanmış dünyalıklar dünyanın yularına
Gösterin, hangi yüzle çıkacağız yarına?
Ya Rab! İman ihsan et riyakâr kullarına
Hacda hacı yanıyor, haçta ruhban yanıyor.

Kör müyüz, sağır mıyız; Rahmet-i Rahman mı yok?
Yoksa yol gösterecek Hazreti Kur’an mı yok?
Yanmak mı marifettir, yananda izan mı yok?
Dağda çoban yanıyor, tahtta sultan yanıyor.

Tutup yemek kastında ki gardaş gardaşını
Bu hâlin hicabından dağlar eğmiş başını
Titredim seyrederken mazlumun gözyaşını
Bir damlanın içinde yetmiş umman yanıyor.

(Vur Emri)