Ağlamak bir umuda tutunmaktır yeniden,
Ağlamak bir yüreğin sustuğu anda başlar.
Her anıyı ahh ile koparırken yerinden,
Dökülür yanağıma kezzap misali yaşlar…
Derûni bir duygudur, kelâmına susamak.
Susarken kaybederim ufkumu gözlerinde.
Her dem melalim olur yokluğunu yaşamak.
Mütebessim bir sesle kalırım sözlerinde…
Kelâmın orucudur tuttuğum geceleri,
Her akşam orucumu ismin ile açarım.
Ta kalbime batırıp, efsunlu heceleri,
Kendimi yokluğunun, eşiğine koyarım…
Unuturum adımı, kaybolur bendeki ben.
Farkıma varır gece, karanlık köşelerde.
Bendim kelâmlarımı suskunluğa terk eden.
Bendim beni bırakan sensiz düşüncelerde…
Ağlamak bir yüreğin sevdaya düşmesidir.
Ağlamak bir yüreğin yandığı anda başlar…
Ağlamak kelâmların bengisu çeşmesidir.
Ağlarsam hecelerin benle akmaya başlar…
Susarım nefes nefes, tükenir tende zaman.
Bir kelâm çeşmesinde yıkarlar bedenimi,
Aklına düşer ismim, sebepsiz sustuğun an.
Gözyaşlarım sararken, simsiyah gözlerini…
Hatıralar sararken, dumanlı gözlerini…
08.04.09 / 00.47
Yusuf MescioğluKayıt Tarihi : 6.6.2009 13:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!