Lanetlenmiş bir kavimden kalan acıya benziyordu gözlerin...
Ne zaman bakışlarına takılsam helâk oluyordum.
Hırpalanmış elinden salçalı tandır ekmeği alınmış bir çocuktan kalan hüzne benziyordu yüzün...
Ne zaman o halini görsem yüreğim paramparca olurdu.
Yazılmadan buruşturulup atılan bir şiire benziyordu suskunluğun,
Ne zaman mısralarını okumaya yeltensem sağır oluyordu kulaklarım...
Köprücük kemiğimin arasında unutulan derin bir sızıya benziyordu yüreğin,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta