Yandıysan.. Şiiri - Seyfi Karaca

Küskün zamanların ucunda kiraz dalları yeşerten
Soğuğa esen seherlerin saldığı fersah fersah hayal izlerini
İçindeki yalnızlığı gökyüzüne açıldıkça boz bulanmış tül perdeleri
Bulutları yağmurlara siciiim sicim çekilen
Sebebi ziyaretidir urganları gevşemiş bir sandalın
Sana öksüz sular kıyısını yorgun kürekleriyle çırasız
Şafakları alacalı renklerden demetli
Mavileri de katarak sayıkladığı adlara
Sesini sana seslenince bahar yalınçıplak ve ansızın
Yanına izinsiz gölgelenmiş tüm güneşleri ışık ışık yayarak
..Yayına...
Kemanına her yeri birbirine yakan hasretiyle
Kül serip ateşe... şarkıların ağrı kesmezini dinlemeden
Serilip eteğine yüreğinin damar damar seni aşka ihbar edeni
Dedi ya...Yandıysan kibrit olmalısın
Dedi ya biraz alından biraz gülünden
Dedi ya.. dal bahar biraz,
Biraz dal..bahar kiraz biraz..
Yandıysan geceye kalacaksın, yıldız olacaksın yandıysan..
Bel ki de vaktinden evel söneceksin
Eğer aşk olmaya
Sonsuzu bildin miydi....
Kalbiyin doğrusu kadar
İnandıysan......

Seyfi Karaca...........Mayıs / 10