Yandıkça Eriyorum Şiiri - Dursun Durukan

Yüregim bir buz dagının görünmeyen yüzü
Sıcak bir yaz günü donuyorum üşüyorum
Hoyrat rüzgar sert esti ayırdı bizden bizi
Dalında kurumuş yaprak gibi düşüyorum

Bülbüller gibi öterken yem yeşil dallarda
Martılar gibi uçarken mas mavi göklerde
Şimdi mecnun gibiyim ıssız kuru çöllerde
Ateş olmuş kor olmuş kumlarda yürüyorum

Mutlu günüm ellerimi tuttugun o gündü
Senden sonra hayallerim umutlarım söndü
Kuytularda sakladıgım çocuklugum öldü
İçimde büyüttügüm zındanda çürüyorum

Ateş böçegi gibi ışıldardın geceme
Name name dolardın şiirlere heceye
Nasıl dayanılır bilmiyorum bu acıya
Ateşe atılmış çıra gibi yanıyorum

Düşündükçe maziyi dalıyorum derine
Koyamadım koymam kimseyi senin yerine
Umudumu tutuşturdum koydum ellerine
Şamdanda mumlar gibi yandıkça eriyorum
_= DURSUN DURUKAN =_