Yandıkça Şiiri - Ali Güneş 2

İki çift göz birbirinden habersiz
Yollar upuzun, hepsi ıssız
Bir damla yaş, sürüne sürüne iner
Kavruldukça yanarsın, bu iş kuralsız

Yandıkça, suratın heykel olmuş
Yandıkça, rengarenk çiçekler solmuş
Yandıkça, çıktığı yoldan dönmeyenler olmuş
Yandıkça, hasretler doğmuş
Yandıkça, hayaller kaybolmuş
Yandıkça, gerçeklerle kavrulmuş

Tozpembe masallar nice siyah kömür yaktırdı
Kalp sadece bir organ olarak kaldı
Kan pompalasa yeter, fazlası lazım mıydı?

İşin aslı cayır cayır yanmaktır
Yananları gördükçe kendini daha fazla yakmaktır
Bir anda kendini onca sorumluluğun altında bulmaktır

Aile olayları olurken, kapı dışarı kalırken
Artık en ufak olayda seni aramalarıdır
Omuzların dopdoludur ama bırakılmaz
Bir telefona işi gücü bırakıp koşarak gitmektir.

Yandıkça, suratın heykel olmuş
Yandıkça, rengarenk çiçekler solmuş
Yandıkça, çıktığı yoldan dönmeyenler olmuş
Yandıkça, hasretler doğmuş
Yandıkça, hayaller kaybolmuş
Yandıkça, gerçeklerle kavrulmuş