Yanaş Bana İstanbul Şiiri - Ümit Atayman

ardımdan birdenbire kilitlenince kapı
anladım o anda yalnızlığımı
gözlerimden iniyordu incecik yağmur
sokağındayım artık yanaş bana İstanbul

üç beş kuruşum kalmış gelsene meyhaneye
anılara dalarız bir kaç kadeh içince
ne anılar vardır sende kimbilir
benimki sadece kısacık bir hikaye

bir yar sevmiştim gözleri kara
sahte çıktı attığı imza
param bitince düşürdü dara
üşüyorum sımsıkı sarıl bana İstanbul

gelmeyeceksin galiba kızdı mı yenge
boşver beni ona sokul İstanbul
yaslayıp başını gül sinesine
türkünü dinle çok yorulma İstanbul

gelseydin iyi olurdu aslında
coştu şarkılar sazendenin sazında
benim de sevdiğim şarkın çalıyor
inceden inceye suzinak makamında

neyse be İstanbul
kalkıyorum zaten
son paramı da bıraktım meyhanede
dışarısı çok soğuk
sıkı yağıyor yağmur
köprüne gidiyorum
tutma beni İstanbul