Yanarsam
Nâr kopsun!
Bastım ince dalların kıvrak belinden
Dönersem
Ay kopsun! nâmert yerinden
Aç kirpiklerinin kapısını
Al içeri âsuman kederimi
Şenlensin
Âvâresi derinden
Gidersem
Gün kopsun! en sert yerinden
Okşa
En kuytu bilinmez közlerinden
Ninniler söyle
Avunsun
Avutsun hummalı yarasını
Yansın
Feyzin nârında
Sönersem
Ten kopsun! Binbir dert yerinden
Ben hep böyleydim
İnce bir dal üstünde
Kanar mehpâresi
Vâdesi dolmuş göçebeydim
Bir giz ülkesi
Soylu çırpınışlarım
Vadetti terketmemeye
Asılsam da
Gayya denen nâhoş dereye
Şahlanır
kanatırım
bir gece karasını
Var git sen üzülme
Küsersem
Nâr dağılsın! en köz yerinden
Kayıt Tarihi : 1.4.2017 18:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!