Yanarken Kül Şiiri - Seyfi Karaca

Köprüye geldiginde aksam
Kuzeyin ayazi ekimi kasima götürür puslu ve uzak handan
Perhizini bozmus, yeminine küs..
Hududun derli toplu günbatimi izlenimiyle solgun egim
Nohutlu bir tarladan en son gectigi ayak izlerinin
Cardak derelerindeydi günün yorgun sendeleyisi
Kavakli yolboyunca yük bozup cerci dagitan bir irmakti
Yikanirken su,
Yanarken kül,
Dökülürken yaprak pansiyoncuymus meger
Yankilanan kus seslerinde bosluga denk gelen suskunlugun
Hic de tenha degil bu toprak tozan melodi aman eyyy
Zuhurata esen ayaz mevcudiyete kar
Alplere yolcuymus hüyüklü tepeler kapadokya ve marmara
Biri hayal digeri rüya küre daglariyla zigana
Varsin hersey gönlünce olsun midyat mardinin
Gayret basa düsmüs
Her gittigi yerde bir parca bozkir dünya, derde diyar olmus
Geceye istabnul olmus buralar bugün
Askin zamanindan balkan havsiyla konar göcer sonbahar
Amman amman eyyy
Vakti saate sonbahar

Ekim / 21