Yanarken anladım / Sinan talay'a...

.

yanarken ülkemin sokaklarında asfaltlar
dikişi kaçmış elbiseleri yollara atıyorlar
iç sızısı bu, farkındalık, iç kaygısı
gülsün memleketimin çocukları
uzaktan dostlukları kalmasın
ve kaderin, kahvenin hatırına
anneler ezberlemesin ağıtları

yanarken ülkemin evlerinde insanlar
gözleri doğru görmüş dedikleri
ağır sancılı bereket yollarımızda
artık gözleri açma vaktidir
bu talanın elbette var sahibi
“derenin taşı derenin kuşudur” bakınca
gazeteler ezberletmesin ölümleri

yanarken, aş, ekmek, çocuk derken
aç kurtların sofrasında çalınmasın emeğimiz
öyle gerçeğiz ki, bakışımızla bir birimize
bizden önce gidenlerde yok, anlatsın gözlerimize
kaç ölüm geçti ki, dirilmedi toprağımız
ne göz yaşı çocuğa, ne mezarlar analara
dökmesin artık, şairler imgeleri kuyulara

yanarken anladım, bizim değildi bu sessizlik
öğrettiler, ağır adımlarla ellerimize
ve yeniden bir ateş yakılacaksa karanlığa
kurtuluş sesi olacaktır, büyük dostla başlamak
ödetilmeli kuzuların toprak altı sessizliği
ödetilmeli elbet bedeli, denebilmeli işte
kahrolsun emperyalistler ve işbirlikçileri

yeniden başlamalı kurtuluş savaşı yılı /