Yanaram Şiiri - Cevdet Altay

bu ağrı dağının karı erirken,
gün ışığı göyçemene vururken,
bunca beni insan oğlu dururken,
nasıl bir soysuza çattım yanarım.

teselli etmeyin beni avutmaz,
buz koysalar yüreğimi soğutmaz,
talan vursa gene bele dağıtmaz,
harcadım kendimi bittim yanarım.

el alem içinde kalmadı yüzüm,
gavur evladına geçmiyor sözüm,
gördüğüm o günde çıkaydı gözüm,
özümü ateşe attım yanarım,

artık buralarda yok benim yerim,
dertleri sırtıma yükler giderim
çirkefe düşmüşüm acı çekerim
yılanı koynumda tuttum yanarım