Yurdumun süsüsün, canımda nefes
Hey ormanlar! N'olur, küsmeyin bize.
Piknik yapam dedik, yaktık ateşi,
İştahla üstüne uzattık şişi.
Söndürmedik seni yakan ateşi
Hey ormanlar! N'olur, küsmeyin bizei.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bir dalı kurusa ağacın
Hüzünleniriz
Yuvasından düşen bir kuş yavrusu görsek
İçimiz burkulur
Bir karıncayı dahi ezsek bilmeden
Yüreğimiz cızz eder,yanar kavrulur
Lakin; bir kıvılcımı önemsemeyiz
Koca bir orman telef olur
Bin yıllık emekler
Bir anlık hata ile son bulur
Adına da ihmâlkarlık konur
Gözümüzün önünde,cayır cayır yanar
Keşke; cısıda öğrenebilseydik
Cızı hissettiğimiz kadar.
Elimden gelse
Yasaklardım tüm insanlara
Ateşle oynamayı
Sevgiyle ısınmayı öğütlerdim
Kanaatle doymayı
Kalbleriyle beslenmeyi
Umutlarıyla güçlenmeyi
Gözleriyle yaşama seslenmeyi
Lakin; söz geçmiyor işte!
Ateşle oynayan insancıklara
Cısın ne olduğunu dahi öğrenememiş
Büyüyememiş çocuklara....
Değerli şair kalem ehli değiliz ama,kelam ehli olmaya çalışıyoruz.Bu anlamlı ve sosyal vicdana seslenen şiirinizde bir ses de ben vermek istedim.umarım kabul buyurursunuz.
baki selamlarımla_____Hamit Körken
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta