Yanağımda Güneş Şiiri - Kağan İşçen

güneş artıkları yanağıma düşende
haftanın bütün günleri can pazarı
kan pazarlığı pencerenin buğusuyla
dışarda sen yoksan içerde ben varım
içerde sen varsan dışarda ben kaşkolu
kömür gözlü kapınızın kardan adamlı

antidepresanlarımdı
ağaçlara sığmayışı mevsimlerin
anlattığım okuldan kaçış mutluluğumu
bir sen anlamadın bir de bütün dünya
ve ben hep bu yüzden gazetelerde
en çok kiralık ev ilanlarını okudum
tayyare böceklerini gören bir balkon
öğleni koşmaktan terlemiş bir çocuk gibi
umuda hevesli bir sokak kapısıydı ilacı
tek başınalığımın

aşkın pazarı olmaz derdim ya
önemi yok hangi günde olduğumuzun
deniz kıyısı düşlemeli bir oyun mu ki bu? ...
kavgamın taşrası bile olamaz
zamanın hiçbir kesiti...
evsiz bir kadının huzur düşleri kadar yumuşak
kendiyle barışık bir ateş çemberi de değildir
söylememek kıyamadığını kendi umutlarına

sana seni sevdiğimi söylemek
en büyük haksızlık olur umutlarıma
ağır bir dille yazılmış vesikadır
yanaklarındaki güneşi özleyişli öpmek
sen en sadık vakanüvistisin aort damarımın

asıl özgürlük esiri olmamaktır hiçbir ayrılığın...