Soysal Ekinci - Yana Yakıla Tüller İçind ...

İşsiz bir mum aleviyim her tünelin çıkışında Ardından ateşlenen silahlar sadece izlerimi yakmakta Bir vadinin içinde hayatım Ki giremez oldu insan, Ve motor sesi Takipçilerin de böylece Kurtardım amansız olmaktan En büyük sevincimken Başlamak yeni bir şiire Bitmeyeceğinin bilincinde Sizindir derim bütün kaynaklar Varsıllara ki, tüller içinde tülden uzak, Hergelenin önünde Döne döne takla atan yoksullara. Ve gördüğüm bütün düşleri Kitapların ağladığı bir pazarda Ucuza kapatan eski düşbazlara... Herkesten akıl danışan birinin öyküsüne Benzemiyor diye şiirlerim Endişe etmeyin, tüller beni korumakta; Yeni bir oluşa kilitleyip kendimi Koşarım terkettiğim bozkırın havasına Dağlara yapışmış taştan kuleler Ve dikenlerin yarıştığı duvarlar içinde bile yaşarım Kalbim kabul etmez; müstehak ekli Ve ısmarlama merhametlerinizi Bırakınız; Fahişem bile olamazsınız... Bir vadinin içinde hayatım Ki giremez oldu insan, Ve motor sesi Sen, bilirsin ama; Bu vadinin oylumunda Sadece kuşların indiği bir nehir gibi Nasıl sessizce aktığımı Geçerek; Çıkardığı yangınların ortasında Cesetlerin tütsü çekip, Çöl esriyen bir güruhun önünden Geçerek gizlice Tüllere bürünüp ağlayarak kaybettiklerime Yana yakıla tüller içinde... Kapat, kapat pencereyi Engeldir küçük esintiler uykuma Haziran dese de kavak tüyleri (Yazık; yitik doğada elyaf, şiirsiz geçen mevsimler gibi...) Bir ehram bulup tülden, çekmeliyim yüzüme Perdeleme gülümsemeni, Sabah uykularım yok artık, Aramızdaki sevimsiz aradalıklar Sonsuza dek kalacak mı... Perdeleme gülümsemeni Bırak! Bırak ki, Güneşli sabahlığın özgürce Kaplasın vadimi Her kuşluk, Hüzünlü bir gölge olarak düşerim üstüne, Her kuşluk tuza gelen bir boğa gibi Çekinerek küçücek bir Meşk isterim gözlerimle Perdeleme gülümsemeni Herkes yüzüyle tutunur hayata. Sisler içinden sıyrılmakta olan; Gecikmiş bir gemi gibi Girmek üzeredir limanına