Yamyamlar Şiiri - Eminnur Acar

Düşündüğüm geliyor başıma
Bilmeseydim iyi mi olurdu?
Kâbe’ye gittiğimde kestiler saçımı makasla
Sordum nedendir diye
Adet dediler böyle
Düşündüm buldum orada kalacak DNA’lar
Karışıp toprağa savrulacak ot olacak belki
Belki bir böcek onu yiyecek
O böceği de başka büyük böceğin rızkı olacak
Sonunda toprağa gübre olup
Kim bilir belki o gübreden bir hurma ağacı büyüyecek

Doğduğumuzu biliyor muyuz?
Geçişlerimizi de bilemeyiz,
Bizim DNA nereye Ruhlarımız oraya gidecek
Binlerce koyunun içinde, annesini bulan kuzu gibi
Ruhlar hep diri
Beden toprağa gübre, yeni yaşam için
Ruh bilgi deposu, arşivi insanın
Alemleri gezdikçe gelişecek
Belki kelebek olup, bir hafta yaşayacak

Her ne varsa alemde canlı
Taş bile kuma dönüşüyor
Tüm yaratılmışlara saygılı olmalı
Bu düşünceyle
Şu karşıki ulu çınar,
Atamın nüvesinden mi? Bilmem ki?
Dünya cennet değil,
Yarısı sabır yarısı şükür
Hatayı yapan alır cezayı
İnsan hata yaparak öğrenir doğruları
İnsan hatasız olmaz, olursa melek olur

Bu dünyada yaptıklarımızla
Belki de biz seçiyoruz mekanlarımızı
Her ölüm yeni bir doğum değil mi?
Hayvanlar masumlaştı
İnsanlar oldu yamyam
Çocukları kadınları öldürüyorlar
Vahşet sardı dünyayı
Bebekler doğmayın lütfen
Koruyamıyoruz sizleri!