Yamaç Altındaki Uzun Sokak

Yavaş yavaş kendimi bırakıyorum

Yamaç altındaki karanlık sokağa
Bir an bir ses bir heyecan o an içim ürperir.
O an orda sen ben iç içe geçen herşey hatırımda
Sokak başında oturan car car kadınlar

Sen ben ve bizi konuşan insanlar.

Ne güzel sokak ne güzel evler diyorum bir an.
Biz yokuz artık bizi konuşan yok sokak ölüm sessizliğinde.
Gece sessiz yürüdükçe uzayan sokak herşey hatırımda
Bir an ürküyorum ve şimdi sokak sonu göründü
Ve sen yolun karşısına gececeksin gideceksin
Gitme diyorum tutuyorum kalbimle yüreğinden
El ele sen ben bitmesin diyorum sonsuzluğa bir kapı açılsa
Ve o an hiç durmasa bitmese an.
Öyle özlüyorum ki hayalin bile olsa hatıralar
Ve sokak sonunda dönüp bakıyorum
Gözlerim gözlerini görüyor hala yamaç altındaki uzun sokakta