Yalvarmam Şiiri - Şükran Çamoğlu

Oturmuş yalnızlığıma ağlıyorum
Yıllar alıp götürdü beni benden
Tüm dost bildiklerim de unutmuş
Ne kapımı var çalan ne arayan soran
Nefretle anıyorum geçen yılları
Oysa ben olmamalıydım unutulan
Elimde kalan en son resmi de attım
Ne dalım kaldı tutunacak
Ne de sığınacak bir yuvam
Darmadağın etti bunca geçen zaman
Oturup ağlardım halime eskiden
Meğer cesaretli yürekliymişim
Enginler kadar derin yüceydi sevdam
Şimdi unutulmuşluğuma ağlıyorum
Ne yüzüme bakan var ne ellerimden tutan
Kahrolası kaderin oyuncağı oldum
Kimden hesap soracağım
Vefasızlık bırakmıyor yakamı
Kanayan yaramı da yok saran
Bakakaldım penceremde yapayalnız
Onlar mı utanacak kaderimden ben mi
Ağlıyorum duyurmadan ıssız köşelerde
Hayattan hep böyle utanç mı duyacağız
Yalnızlığıma ağlıyorum yalnızım yapayalnız