Ah kendim!
Çok özür dilerim.
Bilemedim
Senin ihtyacın olan güzelliklerini
Olura olmaza israf ettiğimi.
Kalbine aldıklarımın
Sırtına iz bırakması kahretti beni.
Yarasını sardırdığımın
Ayak uçlarına basa basa
Yarandan kaçması
Göğe gözyaşı saldırdı kirpik uçlarımdan.
Hele
Sana her hata yaptığında kızdığım kadar
İki lafta kalbini kıranlara etseydim
Ta baştan...
Yaptıklarını takır takır yüzlerine vursaydım
Bir tokat gibi
Bu kadar yüzsüz olamazlardı.
Özellikle
Düşman başına denilene
Melek kesilmeye ne gerek vardı?
Sandım ki iyilik etki eder; etmedi.
Sapladıkları hançerlerin ucu
Ta ruhuna değmiş.
Ah ben yaptım böyle.
Özür dierim, özür dilerim.
Bir de
Dünyalar kadar sevdirmişim.
Ah ah ah
Nasıl da küle döndürmüşüm içini.
Getirdiğim baharı nereye bırakacağım?
Son nefesini vermemişse
Mutlaka uyanır bir gün
Lav ağlayan dağlar.
Beyaz bir bulut içinde derin uykulardasın.
Yalvarırım uyan!..
Yalvarırım!..
Kayıt Tarihi : 2.11.2020 22:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!