Yalnızım şu an duygularım yok yanımda hepsi kaybolmuş
Senin için şu divane gönlüm yanmış yandıkçada tutuşmuş
Yerin sabit daha kona bilecek kuşum sensin oda uçmuş
Sağıma soluma sordum ve baktım çoktan yok olmuş
Sen kuşların en hasıydın nereye gitsen yuvana bağlıydın
Seni ben bin kişi arasından seçtim gönlümü sığmalıydın
Ne güzelde duruyordun sen kumruların adeta anasıydın
Bana sormadan gitmezdin seni tutan güce inanmasaydın
Serbest bıraksalar uçar gelirdin kumru kuşum bilirim
Seni nerde görsem tanır hemen orda sahiplenirdim
Görmesem bile yürümeni kanat çırpmanı tahmin ederdim
Sana kavuşmak için bütün dünyayı verir adeta sevinirdim
Nasılda bıraktım seni ta oralarda yalnız kalmışsın canım
Anamla babamın yanında yatıyorsun güvenip bırakmıştım
Yengem kıymet hiç mi uğrayıp bakmadılar daha mı sayayım
On yıl orda yaşadık istersen bıraktığımız eserleri hatırlıyalım
16.03.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 16.3.2008 20:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Canım sevgilimi kumru kuşuna benzettim onun hatırasına yazdım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!