Yalnızlıktan ötesini, öte seni buldum, d ...

Ben yazdım, ben yazdım, ben yazdım, ben.
soğuk vurmuştu duvarları, ağaçlar çoktan kurumuştu
yağmur yağmaktan, günah işlenmekten,
usanmaz olmuştu su sevmeyi yıkamaktan.

Duvarın köşesinde, duvarın içerisinde, duvarın ötesinde
bir pencere gibi, yeryüzünün kenarında,
ben baktığımda kurutulmuş bir yaprak gibi mevsim,
kokusuz ve renksiz. kişiselleştirilemeyen.

Köşeyi döndüğünde bir caddeye çıkıyor yolun,
o yolda her ne varsa, her kimi öptünse orada,
ben yazdım onu, ben yazdım, ben.
köşeyi ben çizdim, dudağı ben çizdim, sevişmeyi ben, sevmeyi ve hatırlamayı.

Uzaklaştığın, kaynaştığın acılarla, gözünü kapattığın zamanda
o yaşadığın tavan arasında,
sesini sessizliğe kaynaştırdım ben, dudaklarından öperek seni.
yanmaktan başka bir şey kalmadı bedeninde, kollarımda.
işte o an başımdaki ağrı lanetinden başka, seni sevebildim, seni. yalnızlıktan ötesini, öte seni...