Sensizim…
odamın duvarları bile daraldı,
kendi gölgeme yaslanıp
senin göğsünü arıyorum.
Bir mum yakıyorum,
dumanı yüzünü çiziyor havaya;
öyle güzelsin ki,
bir anlığına dünya bile susuyor.
Tutku dediğim şey,
yalnızken daha çok büyüyor.
Yorganın altında ellerim
senin tenini arıyor,
bulamayınca kalbime dokunuyor.
Geceyi senin adınla kapatıyorum,
sabahı senin hayalinle açıyorum.
Şimdi anlıyorum:
Yalnızlık, aşkın en uzun gölgesiymiş.
Aşk
Kayıt Tarihi : 12.9.2025 12:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!