hani tek başına denizlere dalıp gitmek gibi
arada kaldırıp başını bakmak martılara
önünde bir kadeh rakı
kulaklarında ıssız bir melodi.
dalgalar, köpükler ve mavilikler
ne kadar yalnız bırakırsa insanı
birde martı çığlıkları
o kadar işte.
sana anlatsam şimdi anlar mısın yalnızlıkları
omzumdan hiç kalkmayan
kanatsız kuşlarımı.
belki bir gün bir dizesinde bir şiirimin kim bilir
ellerime konuvermesi gibi birden
o çok sevdiğim resminin.
ve adını bilmediğim denizlere
kürek boyu ve günsüz ve gecesiz sensiz indiğim …
İstanbul ’da çok erken açtı bu mevsim bahar dalları.
yalnızlıklarım benim,
ömrümün bitmek bilmeyen ana başlıkları.
Kayıt Tarihi : 24.2.2007 11:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnızlık, omuzundan hiç uçmayan kanatsız bir kuş.
Yalnızlık, çok erken açan talihsiz bahar dalları.
Yalnızlık, ademoğlunun kaderi; ölümlü dünyada, öleceğini bilen, düşünen insanın yalnızlığını giderecek ne var ki!
Müthiş bir resim çizmişsiniz üstadım. Çok etkileyici bir serüven.
En içten selam ve sevgilerimle. Tam puan ve antolojim.
ne güzel anlatmışsın sevgili şairim. hep yalnızız, hep...
Umut kapılarımız tıkanmaz, açık kalır o zaman...Ve içimizdeki özlemi, sevgimizle besler büyütürüz...
Yalnızlığın sesi yeri gelir, yaralar bizi. Tâ ki ufukta bir siluet görününceye kadar...
TÜM YORUMLAR (7)