Yalnızlıklarım Şiiri - Mücahit Karaçınar

Başucumdan savıp bütün yalnızlıkları
Bir sinek vızırtısına karıştı kulaklarım
Gözlerim en derin arzuların içinde kulaç atıp
Kısa kirpiklerime bulaştı denizlerle
Gökyüzünde yüzünü aramanın vakti değil bilirim
Yeryüzünde kalabalıklara bakınmanın
Bir adın kalmalıydı parmak uçlarımda
Defalarca sayfaları ezerek kalemle pekiştirdiğim
Her şiirin başını çekmiş olsada yalnızlıklarım
Bir onu başarabildim sayfalarca biriktin odalarda
Raflarda toz olmuş olsada satırlarım bilirdim
Birgün yüzünü üfleyecek bir kalbin çıkacağını
Mürekkebimin en kalıcı yanıydın aslında
Saf sayfaları temizlerken sol yanım
Yanağımdaki obruklarda biriken damlalarım
Ve burukluğun en içten olanı kömür karası satırlarım
Hoyrat çitlerden atlayıp üstü başı yırtık bir şekilde
Deva bulsaydı senden arta kalanım
Kalkacaktım yarınlarıma neresinden dönersek kar
Çukur ve tümsek yollarda boy verirken çiçekler
Camın kıyısısından seyredecek bütün gerçekleri
Ve ben yine yalnızım nerede vızıldayan sineğim
Nerede denizler gözlerime karışan dehlizler