koca çölün ortasında
nasıl yeşerdi yapraklarım böyle
üstelik en yakın vaha, susuzluğu gideremeyecek kadar
uzakta iken benden
boranlı bulutların aralığında
nasıl renk verdi çiçeklerim böyle
üstelik en ılısız konumda, sağ beniyi doyuramayacak kadar
uzakta iken benden
kayalıkların sığ batağında
nasıl kök salıverdi fidanım böyle
üstelik en yüksek menzil, menşei anlaşılamayacak kadar
uzakta iken benden
nasıl eğildi samyelinde
nasıl direndi aykırı bilimlere böyle
üstelik en salkım başağı, sarp ve geçitsiz kapılar kadar
uzakta iken benden
ne kadar doluymuş yalnızlığım
çınar ağacımın yeşili gibi geniş ufuklu böyle
üstelik bilmenin doygun büyüklüğünde ve en özgü hevesle
ve çakıl taşlarının bolluğunu aratmayacak kadar
uzakta iken benden
nisan 2007...nisan filizleri çıkan küçücük ayaklar...
Hikayesi mi? var tabi: ‘’Belki, seninle Hidiv korusuna çıkarken, o ağaçlık yolda bana da mırıldanarak okursun….Bende sen mi yazdın derim, ne güzel bir şiir… Sen yüzüme bakıp gülersin …Başınla omzuma daha çok yaslanırsın…
İlk dersim bu benim... yalnızlığı harmanlayarak yorumlamaya ilk deneyişim, teşekkürlerimi çok değerli düşünür değerleriyle bir sevgiliye, paylaşım takdirini de buraya sunuyorum...
Sevinç KavukKayıt Tarihi : 11.4.2007 05:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrik ederim ablacım çok güzel eserlerin var.. iyiki varsın. iyiki bu güzel eserleri bizlerle paylaşıyorsun. ellerinden öperim
TÜM YORUMLAR (4)