Yalnızlık Zor Meşgale/tanıdık Yabancı

Sana bakıyorum rahatsız olma ama,
Saçların uzamaya başlamış.
Yine döner misin acaba kısaya?
Bütün kırgınlıklarının buluştuğu kırıkların,
Yine kesilmeye mahkumlar mı yoksa?
Kes at beni saçlarından,
Yüzsüzce duruyor bıraktığım iz,
Utanmaz bir giz...

Fark ettin mi hiç?
O gözlerin sahibi sensin,
Ve ne de yaman bir olgunluk menevişi
Çığırıyor gözlerinde.
Çok mu büyüdün, ne...
Ne güzel bir kadın oldun...
Güzeldin elbet, güzeldin de,
Başarılarınla, yorgunluklarınla,
Sitemlerle doldurduğun,
O gözlerine sığınmış gözyaşı yuvalarınla,
Ne kadar tanıdık bir yabancısın...
Ne kadar güzel bir kadınsın...

Kazağın hoşmuş,
Nereden almıştın?
Hediye miydi yoksa?
Hediyeleri çok severim...
Bilhassa yeşil gülen bir kadına verilenine,
Bayılırım.
Nasıl da gülerdin...
Sahi, biraz gülüver fotoğraflarında.
İçim parçalanmaya yol arıyor,
Sen böyle duygularını gözlerine saklayınca.
Gerçi, her ne kadar gülsen de,
Ben ilk senin duygular sandığına kilitlenir kalırım.
Çeyrekten biraz hallice bir gülümseme...
Nasıl anlamam mutsuzluğunu?...

Yalnızlık zor meşgale...
Ölümden daha acı yaşarken kaybetmek...
Ölüm daha da acı,
Yaşarken kaybettikten sonra kaybetmek...
Göremesem de,
Hayatımın bir yerlerinde olduğunu hissetmek,
Hissettiğimi fark etmek,
Çok güzeldi...
Bir de senin gibi temelli gitmek,
Ne de kolay aşık olmayınca...

Bir dostum,
Kendisini seven bir adamı özledi,
Onunla olanlarını,
Onunla zamana renk katışlarını özledi
Ve bunu dile getirdi...
O pek sevdiğini iddia eden,
Kabilyetsiz sevici,
Bencil herif,
Öyle amiyane konuştu ki dostumla,
Beddua dilime yerleşti,
Yuttum, attım sineme...
Halbuki düşündüm,
Senden bir ''.'' gelse,
''Tamam gelirim nerdeysen!'' demek,
Bilinçsiz bir olasılıktı...
Sevdiğin kadın,
Sevdiğin ama seni sevmeyen bir kadın,
Seni özleyecek?
Hiç mi elin titremez,
Hiç mi nefesin kesilmez,
Hiç mi bilincini kaybetmezsin?!
Yazık bu insanlara gülüm.
Çok yazık...

Gel gör ki yoksun artık,
Olsun...
Demek ki gitmişsin,
Ama önceden varmışsın.
Varmış önceki hayatımda böylesine bir güzel...
Senin gidişin üzüyor beni ama,
Nasıl hissediyorum biliyor musun?
Öyle yerleşmişsin ki içime,
Yokluğun sadece ben uyumazken deşiyor yaramı.
Sürekli uyursam oluyor...
Dayanıyorum...
Zaten rüyam sensin...

Yolda, izde
Seninle karşılaşma ihtimalimle karşılaşıyorum...
İçime doğuyor sanki,
Sen geleceksin karşıdan...
Gelmiyorsun...
Gelmiyorsun...
Yalnızlık zor meşgale...
Ne dersin?
Yollarımız düşer mi yine birbirimize?...