Yalnızlık Yolcusu Şiiri - Seyfullah Bolat

Issız, sessiz, sınırsız bir çölün ortasından
Uzayan yolda giden yalnız bir yolcuyum ben.
Cana yoldaş saydığım her şeyin arkasından
Bakakalıp yokuşa akamayan suyum ben.

Her âşinâ selamsız gelip geçiyor geri;
Gerilerden gelenler savuşuyor durmadan.
Bilmem beni görmez mi birinin de gözleri?
Bana yalnız yalnızlık kavuşuyor durmadan.

Gidiyorum bu çölde, yolculuğum bitmiyor;
Açılıyor umudun her ufku tenhalara.
Yürüyorum da sanki ayaklarım gitmiyor;
Bakıyorum dört yana, benziyor deryalara.

Hayal ile gerçeğin arasında bunaldım;
Varlığımla yokluğum gelir bana şüpheli.
Sonsuzluğa benzeyen bu ıssız çölde kaldım;
Bekliyorum imdada uzanacak bir eli.

Bu gönül gurbetinde ay gelir, mevsim gelir;
Bu yalnızlık çölünün kimsesiz Mecnun'uyum.
Ey yüreğim çağırsam imdadıma kim gelir?
Bu sonsuzluk yolunda ömürlük bir yolcuyum.