Yalnızlık Ve İsyan Şiiri - Burak Demirezer

İsyanım evrene karşı,yanan bir ateşim
Bütün yurdu od ile yıkamak istiyorum
Sahte bir bakışı eritmek demirle
Çakma parayı sıvılaştırmaktan da masum
İnsanlar garip, canlılar suskun
Yaşamamış gibi,hiç başlamamak
Ya da yirmi yaşlarını aşamamış
Tüm iğrenç bakışları incitiyorum potada
Ekmek artık dile geldi oturduğum sofrada
Bedenlere karşı inat ruhumla yalnızım
Kuru elmamı yerken gülümsüyor kutup yıldızım
Gökyüzü gülümsüyor,rüzgar veriyor ses
Ne olur benim için bir süre hızlı es
Bütün parçalar ürpersinler hiç olmazsa
İçleri birazcık yalnızlık dolmazsa
Göklerdeki yıldızlara bakacağım
Bazen kara nehir gibi akacağım
Uzanan hiçbir el alamayacak
Benim gibi hürriyete dalamayacak